Identiteit

In de geschiedenis van de filosofie vinden we ten minste twee invloedrijke antwoorden op die vraag. Volgens materialisten zijn personen niets meer of minder dan lichamen, en wordt onze identiteit bepaald door ons lichaam. Volgens dualisten zoals Descartes hebben mensen behalve een lichaam ook een ziel, en is het die ziel die onze persoonlijke identiteit bepaalt. Aan beide antwoorden kleven nadelen. Een beroep doen op de ziel lijkt op het eerste gezicht weinig wetenschappelijk, en als persoonlijke identiteit bepaald wordt door het lichaam, hoe kan iemand dan dezelfde persoon blijven als zijn lichaam door de tijd heen radicaal van samenstelling verandert?

In de zeventiende eeuw probeerde de Engelse denker John Locke de nadelen van zowel het materialisme als het dualisme te omzeilen. Volgens hem wordt onze persoonlijke identiteit bepaald door ons bewustzijn, en in het bijzonder door onze herinneringen. We zijn wie we zijn door wat we ons herinneren. In deze lezing kijken we in meer detail naar Locke’s positie, en bespreken we een aantal voor- en nadelen. Betekent Locke’s positie dat we onze persoonlijke identiteit verliezen als we, bijvoorbeeld door ouderdom, meer en meer van onze herinneringen verliezen? En wat betekent dat voor de mate waarin we iemand verantwoordelijk kunnen houden voor wat hij in zijn jeugd gedaan heeft?