Stelling 1
“We krijgen een te negatief wereldbeeld, doordat de media alleen berichten over excessen.”
Toelichting:
Veel mensen hebben de neiging om de tijd waarin we leven als buitengewoon uitzonderlijke en dramatisch te zien, terwijl het in velerlei opzicht beter gaat in de wereld dan ooit tevoren. Volgens Bregman deugen de meeste mensen en is het niet waar dat de beschaving maar een flinterdun laagje is. Dat we zo negatief denken over alles komt door de selectie van het nieuws.
3 gedachten over “Stelling 1”
Geef een reactie
Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
Ik ga mee met de aanname dat media met name bericht over extremen.
Het woord ‘alleen’ vind ik zinvol om reactie op te roepen, maar verder onhandig. Ik geloof niet in het bestaan van zulke zwart-wit conclusies zónder uitzonderingen wat betreft menselijk doen en laten.
Tevens verwacht ik dat er in de media voldoende uitzonderingen zijn van berichten over niet-excessen.
Ik deel niet de mening dat door berichten over de excessen we een te negatief wereldbeeld krijgen.
Door te focussen op excessen denk ik inderdaad ook, dat we extra drama oproepen en daarmee meer sterke emoties creëren bij alles wat er gaande is in de wereld.
En dat zal ons zeker beïnvloeden op diverse terreinen, maar niet specifiek op het negatieve m.i..
Het zal ons beïnvloeden van hoe we naar onszelf kijken en hoe we ons zelf waarderen.
Berichten over extreem behaalde positieve resultaten kunnen een gevoel geven van zelf niets voorstellen en prestatiedruk, maar ook van kansen en hoop. Dat alles mogelijk is, dat buiten de banen gaan belonend kan zijn.
Nieuws over excessen beïnvloed wat we als normaal beschouwen. Normaal in de zin van: dat wat gangbaar is. Berichten over negatieve excessen kan een gevoel van onmacht geven en angst oproepen (denk aan Covid-19), maar kan ook relativering brengen over je eigen problemen.
Het gevaar van media zit geloof ik niet zozeer in de berichten over excessen, als wel in 2 andere zaken.
1. Het eerste is als de berichtgeving rond een thema te eenzijdig positief of te eenzijdig negatief is. Het laatste gebeurd nu met de Covid-19, waardoor het opgeroepen drama ook eenzijdig is. Daardoor zullen mensen veel sneller als het ware verzuipen in de opgeroepen emoties. Steun vanuit een ander denk/beeld-kader zullen ze elders moeten zoeken, en dat is een opgave als je in drama zit.
2. Het tweede is dat de mediaberichten vooral gaan over het doen en laten van mensen in de wereld. Echter dat is slechts de helft van een mens. De andere helft is zijn innerlijke wereld. Wat de intenties (bedoelingen) zijn/waren, hoe de mens wikt en weegt tijdens zijn doen en laten en hoe de mens kan groeien in het besturen van zijn eigen leven. Deze eenzijdigheid verwaarloosd indirect, en misschien ook onbedoeld, hoe weinig kracht jezelf hebt om je leven in te kleuren en daarmee de wereld mee te vormen. Dat helpt niet bij het creëren van een positief mensbeeld en dat helpt dan weer niet bij het vormen van een positief wereldbeeld.
En zo ben ik geloof ik, met het aangeven dat ik het niet eens ben met de stelling, uitgekomen dat ik er, indirect, wel mee eens ben… geinig… 🙂
Ton (en ik ben een vrouw)
Mooie reactie, kanttekeningen:
Dag Jan en anderen,
Ik denk dat een ieder inderdaad in min of meerdere mate (en vooral dat laatste) in zijn eigen bubbel leeft en van daar uit naar de werkelijkheid kijkt.
Recent las ik een mooie metafoor daar over.
Dat ieder mens een eigen horizon heeft (ter vervanging van de woorden ‘bubbel’ en ‘wereldbeeld’) en dat je de horizon zou kunnen vergelijken met het klavier van een piano. En sommige mensen bespelen slechts enkele toetsen en anderen spelen meerdere octaven.
Je kunt dan de vraag gaan stellen of de media de verantwoordelijkheid heeft (of zou moeten hebben) om mensen een brede horizon te tonen.
Nog breder is de vraag wiens verantwoordelijkheid het überhaupt is én de vraag of het überhaupt een verantwoordelijkheid is.
Terug naar de combi van de media en het negatieve wereldbeeld.
Is de innerlijke individu zelf geheel verantwoordelijk voor zijn breedte en zijn kleuring van zijn horizon of zijn er in een samenleving ook bepaalde groeperingen of organisaties die daar mede verantwoordelijk voor zijn?
De gedachte dat ook anderen er mede verantwoordelijk voor zijn, komt direct bij mij op, echter wel met een toevoeging.
In de basis vind ik geloof ik niemand anders verantwoordelijk voor jouw horizon, echter wanneer een samenleving zichzelf als een intelligent en ontwikkeld systeem ziet, behoort deze samenleving wel een deel van de verantwoordelijkheid op zich te nemen.
Woorden als intelligent en ontwikkeld associeer ik met oprechte betrokkenheid en transparantie. Eenzijdig berichten over excessen, vallen daar niet geheel onder m.i.
Ik verwacht dat veel mensen, ons land als een ontwikkelde samenleving zien. En dat de meeste mensen in de media zichzelf als intelligent zullen bestempelen.
In dat geval vind ik hen mede verantwoordelijk voor het creëren van een breed en genuanceerd wereldbeeld.
Echter, dat overschaduwd denk ik toch niet zomaar de eigen verantwoordelijkheid van het individu.
Ieder mens is, in een min of meer vrij land, de directeur van zijn eigen leven.
Dus iets buiten jezelf aan wijzen (in dit geval de eenzijdige berichten van de excessen door media) als oorzaak van je negatieve wereldbeeld, vind ik wel begrijpelijk, maar niet getuigen van gehele volwassenheid.
Wel vind ik dergelijke media-berichtgevingen bijdragen aan dat negatieve wereldbeeld.
Echter, het is bijvoorbeeld het individu dat deze excessen inwendig omzet in een negatief wereldbeeld. Het is het individu dat ze blijft consumeren en dat niet verder kijkt dan zijn neus lang is.
Bijna ieder mens in ons land heeft in zekere mate de mogelijkheid meer toetsen of andere toetsen van de piano te gaan beroeren. Dat is onze vrijheid en daarmee misschien wel automatisch ook onze verantwoordelijkheid.
En dat laatste is soms best verrekte moeilijk.
Nou ben ik benieuw of ik mezelf weer ergens in mijn eigen staart heb gebeten…